Які причини бувають у палацових переворот
Палацові перевороти в Росії відносяться до поширених явищ вісімнадцятого століття. Після смерті Петра I придворні угруповання, спираючись на підтримку гвардії, боролися між собою, намагалися захопити політичну владу в державі.
1
Автором терміна «палацовий переворот» вважається академік, відомий історик В.О. Ключевський, який вказав межі епохи неодноразової зміни влади в Росії: 1725 - 1762 рр. В даний час до палацових переворотів відносять подія, пов`язана з вбивством Павла I в березні 1801.
2
До петровського часу існувала національна політична традиція переходу влади виключно царським спадкоємцям. Петро I власним «Указом про престолонаслідування» розширив коло претендують на царський престол, тому цього величного російського імператора можна вважати головним винуватцем нестабільності, яка настала після його смерті.
3
Умови утвореного Петром військово-поліцейської держави, тривалий період реформ і воєн виснажили сили в країні, як наслідок, з`являлася необхідність перегляду урядового курсу.
4
Різке посилення влади царя викликало невдоволення з боку дворянства, напруженість відносин досягла межі вже до кінця царювання Петра. У палацових переворотах з усією повнотою відбилися інтереси дворянства, який бажає посилити свої політичні та економічні позиції.
5
Відсутність єдності в середовищі правлячої верхівки також сприяло переворотів. Розкол серед вищих державних чинів стався незадовго до смерті царя, що згодом викликало гостру боротьбу за владу між різними угрупованнями, що підтримують і висувають на російський престол «свого» кандидата. Досягнення власних благ і вигоди представляли головну мету ворогуючих між собою груп, близьких до верховної влади. На місце Петра претендувало чимала кількість спадкоємців, прямих і непрямих.
6
Важливу рушійну силу в палацових переворотах представляла гвардія, що складається, в основному, з дворянського стану: саме з її допомогою претенденти на царський трон могли домогтися бажаного.
7
Велика кількість палацових переворотів 18 століття відбулося також через пасивності дуже далеких від столичної політики народних мас.
8
Наступники Петра Великого управляли державою за допомогою своїх наближених, тимчасові виконавці-фаворити мали в епоху таких правителів необмеженою владою. Вплив фаворитів імператорських осіб на політичне життя в Росії при слабкій абсолютної влади служило важливим приводом для виникнення нових палацових переворотів.
9
Традиційні, зберігалися століттями норми моралі і поведінки часто забувалися представниками нового дворянства. Щоб отримати доступ до багатства і влади, дворяни вели дуже активну, відступаючу від законів моральності політичну діяльність.
10
Нестабільність політичної влади в Росії завершується золотим століттям правління Катерини II, яка зійшла на царський престол теж в результаті палацового перевороту.
Статті за темою "Які причини бувають у палацових переворот"
Оцініть, будь ласка статтю